Thoragetrouw is niet wettisch!

Trek de goede conclusies uit 2000 jaar kerkgeschiedenis!

Thoragetrouw is niet wettisch, maar gewoon gehoorzaamheid aan het verbond (beriet, ברית). In plaats van Thora-getrouw zou je ook 'verbond'-getrouw (of chasied, חסיד) kunnen zeggen omdat verbond en geboden naadloos met elkaar verbonden zijn. Het unieke van het Gods verbond is dat Hij hetzelf introduceert met Zijn verlossing en bevrijding (uit Egypte).

· Het is dus niet zo dat God van Zijn volk verwacht dat zij de geboden doen om daarmee verlossing of genade te verkrijgen, ze zijn verlost, maar niet van het bewaren van Gods geboden!

· Eigenlijk hoort men vandaag de dag alleen bij de herstelbeweging van de messiaans-joodse beweging dat de mens Gods geboden moet bewaren.

· Binnen een beperkte christelijke kring vindt men het best nog wel aardig dat de messiaans-joodse gelovigen naar de wortels van hun geloof terugkeren, maar een grote meerderheid binnen christelijke kring acht het niet nodig om binnen prediking en pastoraat op te roepen om Gods verbond en geboden te bewaren. Integendeel, het bewaren van Gods geboden wordt zelfs wettisch en ketters genoemd.

· De overtuiging dat God zegen belooft op het bewaren van Zijn geboden en waarschuwt voor vloek bij het overtreden van Zijn geboden, is in veel geloofsdenken ver op de achtergrond gezet, in de vergetelheid geraakt of ronduit afgewezen. Dat is dan ook de reden van toenemende wetteloosheid en hopeloos, ongelukkige relaties en situaties waar God en Zijn Woord naar de rand of over de rand van het bestaan is geschoven.

· Het is welhaast onbegrijpelijk dat men in zoveel kerken zo furieus anti-Thora is. Uiteraard is het heel goed en Bijbels dat men in de kerken hun gelovigen wil waarschuwen dat de mens alleen uit genade door het geloof behouden wordt. Maar het wordt al stiller als men hardop zegt dat de Messias geen enkel klein gebod heeft afgeschaft en zelfs bij Zijn laatste opdracht geleerd heeft dat we de volkeren moeten leren te onderhouden wat Hij bevolen heeft. Dan komt al gauw het scheldwoord ketters uit de kast om er niet weer in terug gelegd te worden. Jammer dat men in menige kerk niet het huiswerk over wil doen van 2000 jaar kerkgeschiedenis. In de eerste eeuwen van die geschiedenis zijn immers de Sjabbat, Bijbelse feesten, geboden afgeschaft en zijn de zondag, de alternatieve (on-Bijbelse) feesten van kerst, Pasen en Pinksteren ingevoerd en heeft men de kinderdoop bedacht en sindsdien worden deze nieuwe verworvenheden als Bijbels met hand en tand verdedigd. Alle verweer vanuit de Bijbel wordt dan afgedaan met het antwoord dat we nu leven onder het Nieuwe Verbond. De uitdagende vraag aan ons allemaal is echter om vanuit de Bijbel aan te tonen of het Oude Verbond is afgeschaft en wanneer en wat er nu eigenlijk nieuw is aan het Nieuwe verbond. Veel succes met uw onderzoek en bewijsvoering!

Terug naar de wortels van het geloof voor een gezegender leven. Ernstige consequenties voor gelovige zonder het stuur van Gods verbond en geboden.

Voor gelovigen zijn de keiharde consequenties niet te overzien als Gods geboden niet gebruikt worden in de strijd tegen zonde, verleiding en duisternis en de wandel in het licht.

· Of de gelovige is trouw aan Gods verbond en Zijn geboden en ervaart daarin Gods bescherming, goedheid en intimiteit, of de gelovige geeft toe aan zonde wat zich vertaalt in het volgende : zorg om geld, hebzucht, zorg om aanzien en positie in de wereld, ontrouw en onbetrouwbaarheid, boze, onreine en overspelige begeerten, liefdeloosheid, stress, conflicten, leugen en bedrog, diefstal, ongehoorzaamheid, onbarmhartigheid, hardheid en verharding in sociale relaties doen hun intrede met als gevolg dat de mens ongelukkig, eenzaam en depressief wordt.

· Niet alleen de relatie met God staat onder druk, de relatie met onze naaste evenzo. We kunnen heftig bestrijden dat we Gods geboden niet (meer) hoeven te bewaren, de praktijk van elke dag laat zien dat we òf een slaaf zijn van de zonde en de boze òf een slaaf zijn van de Messias.

· Ieder die daarom van mening is dat men Gods verbond en geboden niet (meer) hoeft te bewaren, moet zich daarom ernstig afvragen of zonde nog altijd vijand nummer één is.

· Het is schrikbarend wat de pastorale problemen van veel gelovigen zijn ten gevolge van deze visie op verbond en geboden. Hoeveel problemen hadden er niet voorkomen kunnen worden door een gezonde visie op verbond en geboden. God toonde zich onder het Oude Verbond ook primair als de Bevrijder en Redder en gaf Zijn volk Zijn geboden als bescherming van de relatie tot Hem, de naaste en het individu zelf. Vandaag de dag vinden vele gelovigen belangrijker wat een psycholoog of psychiater vertelt hoe we gelukkiger kunnen worden in onze relaties dan wat het Woord van God ons al eeuwen verteld. Zijn Woord en de daden van de Messias zelf zijn voor ieder mens een levenslang voorbeeld om na te volgen als discipel. Geloof zonder daad zal niemand veranderen in een goed en gelukkig mens met goede daden.

Gods verbond en geboden zijn bedoeld voor aanbidding, gemeenschap en verborgen omgang met God, ons geluk en welzijn, ter genezing en herstel.

Veel gelovigen denken dat Gods geboden ballast zijn, waarvan we bevrijd zijn of moeten worden.

· In de prediking en pastoraat van ultra-gereformeerd, (post-)reformatorisch en evangelisch-charismatisch geloofsdenken wordt het prediken en doen van Gods geboden werkheilig en wettisch genoemd. De Bijbel leert ons echter heel duidelijk dat Gods geboden onze genezing zijn. De Heilige Geest wil de geboden dan ook niet voor niets in ons hart schrijven en het is daarom ook zaak ons daartegen niet te verzetten.

· Als wij Gods geboden bewaren, is er tegen ons geen beschuldiging. Hoe meer wij Gods geboden overtreden in woorden, gedachten, daden, fantasieën en hoe dan ook, hoe verder wij verwijdert raken van Gods heiligende aanwezigheid in ons leven. Dat betekent niet dat we krampachtig wettisch moeten leven, maar het is voor ons eigen welzijn, vrede en geluk zaak om voortdurend gericht te zijn op wat God wil en net als de Messias als doel te stellen de Vader te behagen.

· De levens van veel gelovigen zijn een aaneenrijging van zondebelijdenis op zondebelijdenis, net zolang tot er een diepe depressie op volgt. Geen enkele zondebelijdenis zal ons echter gelukkig maken, als het niet gevolgd wordt door het nalaten van de zonde. God kijkt hoe serieus onze woorden van belijdenis van zonde gevolgd worden door daden van vrucht.

· Als onze woorden alleen maar woorden zijn en geen daden, liegen we tegen onze Schepper en Verlosser en dat kost ons een prijs: we blijven in zonde en blijven ongelukkig en ongezegend.

Door: Martien van de Velde te Ede, http://home.planet.nl/~velde755/sjabbat/tekst91.htm